Maandagmiddag gezellig gekletst met Peter en Esther. Door de paracetamol de pijn redelijk onder controle. Echter nam de pijn rond 17 uur steeds meer toe. Weer een paracetamol gekregen. Maar dit was niet voldoende. Pap en mam kwamen maar ik had echt steeds meer en heftigere botpijn in mijn onderrug en bekken. Ik kon niet meer zitten en bij het staan kreeg ik gewoon pijnscheuten. Het leken wel rugweeën maar dan wel 10 keer erger.😨  Ze hebben iedere keer warmtekussens gebracht die ik lekker onder mijn rug kon leggen, het verlichtte wel iets maar nam de pijn helaas niet weg. Mama heeft ook nog geprobeerd om de pijn weg te bidden, maar helaas zonder resultaat… rond 21 uur was het echt niet meer te doen. Ik kon niet liggen, niet zitten, niet staan, niet lopen, het deed allemaal zoveel pijn. Ze zijn in overleg gegaan of ik toch niet weer morfine mocht en gelukkig kwam ze heel snel met een tabletje morfine. Na een half uur zakte eindelijk de pijn wat weg en ben ik gaan slapen! Rond 3 uur 's nachts alweer wakker van de pijn, een uur  liggen draaien en woelen en toen toch maar even gebeld en nog een tabletje morfine gekregen.

Om 7 uur werd het weer veel erger en toen een paracetamol gekregen. Ze hebben meteen bloed afgenomen voor de CD34 meting. Als we afgaan op die helse pijnen moet ik toch wel genoeg stamcellen in mijn bloed hebben! 

De pieken van de pijn namen gelukkig wel af en verdwenen op een gegeven moment zelfs. Mijn lieve pap had allerlei hulptroepen ingeschakeld om me van de pijn af te helpen, zo lief!

Maar ondertussen werd ik ook misselijk en moest overgeven. het water waarmee ik de paracetamol had ingenomen kwam er zelfs uit. Ik hield niks meer binnen en bleef aan het kokhalzen. 🤢 Maar even niks meer eten en drinken, helaas van het lekkere ontbijt.

Dat was even balen… 

En toen begon het wachten, ze hadden nog steeds geen uitslagen. Ik was zo moe dat ik steeds in slaap viel dus de tijd tikte zoetjesaan door.

Eindelijk kwam de hematoloog om 12 uur met het verlossende woord. Ik had mega veel stamcellen! Bij een waarde van 20 starten ze de aferese, bij een waarde van 30 zijn ze heel blij en ik had een waarde van maar liefst 155! Vandaar dus die ondraaglijke pijn in mijn botten… maar het heeft dus wel wat opgeleverd! 🎉 

En ze vertelde ook dat er gister in het grote overleg is afgesproken om bij de volgende behandeling te gaan bekijken om de vochttoediening voor  ende chemo's en het konijnenvaccin niet te laten overlappen zodat ik niet te veel vocht in 1 keer krijg, dus ook minder heftig ga reageren. En ze gaan in overleg met de IC of het mogelijk is om het daar te laten starten. Goed nieuws dus! ❣️ Ik krijg eerst nog een aantal onderzoeken en gesprekken en dan zal het over 4-5 weken starten.

Om 13 uur lag ik bij de aferese. Ongelooflijk hoe dat toch allemaal werkt en kan. Rechts wordt het bloed eruit gehaald en naar de machine gepompt en daar worden dan de stamcellen gefilterd en dan loopt links het bloed weer terug. Zo gaat twee keer al mijn bloed erdoor om zoveel mogelijk stamcellen te verzamelen. Ondertussen is ook mijn papa gekomen om mij bij te staan bij de aferese. Maar ik ben nog wel erg moe dus val veel in slaap. Maar het is wel super fijn dat hij er is! ♥️ Ook gehoord dat als er dadelijk genoeg stamcellen zijn verzameld dat ik naar huis mag, en anders morgenvroeg nog een keer een aferese en dan naar huis. Pap heeft ondertussen mijn kamer al opgeruimd, alle spulletjes verzameld en kaarten van de muur gehaald.

Om 16:30 uur klaar en het zakje met mijn stamcellen gaat naar het laboratorium. Er moeten er tussen de 6 en 9 miljoen in zitten! Nu wachten of er genoeg zijn. Even samen eten en mijn kleren alvast in mijn koffer gedaan. En ja, een half uur later krijgen we het goede nieuws dat het er meer dan genoeg zijn! Wel moet ik nog even een beker melk leegdrinken voordat ik mag gaan omdat het kalium wat aan de lage kant was. Geen probleem, slok slok. En nu mag ik lekker met ons pap mee naar huis!! 🎉🎊

Heerlijk ontvangst door Henry, Kaylee, Joeri natuurlijk een super blije Kajlo! 💕🐶

En een hele mooie bos bloemen van hen en mijn lieve pap en mam!

Daar zit je dan, heerlijk in je eigen stoel. Maar ik heb ook al zoveel haren verloren en ze vallen er echt met plukken uit. De kinderen zouden het fijn vinden als ze er nu meteen afgaan en dat ze daarbij zijn. Dus heb ik Jolanda gevraagd of ze dat nog zou willen komen doen en ja hoor, ze kwam meteen. Ze vond het toch wel jammer om direct alles eraf te scheren, dus eerst terug naar 4 mm en misschien bovenop nog een beetje langer. Prima, echter het zag er niet uit vonden de kids en de plukken vielen er zo nog steeds uit.  🙈 Dan helemaal 4 mm, echter dan nog verloor ik te veel haartjes en ze vonden het ook niet mooi! 😂 Dan toch maar gewoon helemaal eraf! Op de kleinste stand dus net niet helemaal kaal. Het voelt wel raar maar we vonden het allemaal niet heel vreemd. Het is toch niet anders!

Het allerbelangrijkste is ik krijg de stamceltransplantatie en ik ben weer huis! 💞💗💪